21.11

Almışım elime bir bisküvi bir de çayımı seyrediyorum pencereden yıldızları, daha doğrusu görülebilen birkaç yıldızı... Daha sonra kendi yansımama bakıyorum, gözlerim gözlerime odaklanıyor, ne bisküvi yemeyi ne de çay içmeyi düşünüyorum. Gözüm göz bebeklerime bakıyor ve bunların ışıltılarını düşünüyorum ve sonra diyorum ki kendi kendime eskiden daha canlıydı sanki, daha çabuk canlanırdı en azından. Bilmem kaç zaman geçmiş üstünden diyorum bu sefer azalan yıldızlara bakıyorum, şuanda benim için daha önemsiz olan yıldızlara. Eskiden rüyalarımda yıldızlara giderdim. Şimdilerde yer üstünde kalmaktan, hayata tutunmaya çalışmaktan başka bir şey görmüyorum. Sonra canım birden şarkı açıp dinlemek istiyor bunun da ancak tek bir şarkı olacağını bilip bilgisayardan " Düş Sokağı Sakinleri-Ayrılık" dinliyorum. Bir dinginlik buluyor ki beni sorma, uykum gelmeye başlıyor yavaşça. Üst üste birkaç defa dinliyorum. O kadar çok kaptırmışım ki kendimi çayım soğumuş sonunda. Tıpkı geride kalanlar gibi...