UMUDU TUTMAK

Mutluluk, sevinç ve bunlarla gelen huzur o kadar garip ki. Garip olan hissettiğin an değil, mutluluğun başladığı süre ve o süre zarfına gelene kadarki  yaşadığın kötü hisler ve ben bugün bu saatte o kadar sevindirici bir haber aldım ki kendimi sıkışmış gibi hissettiğim şu günlerde hani birden elinize ufak bir çiçek tutuşturulmuş gibi bir haberdi benim için. Öyle bir çiçek ki bu; sevginin hiç bitmediğini, duaların hiç boşa çıkmadığını, ilahi adaletin dünyaya yansıdığını gösterdi. Birtakım kötülerin bir yere kadar kötü olacağını, attıkları her çizik kat ve kat sert bir şekilde geri döneceğini ve ne yazık ki bunları kötülerin hiçbirinin anlamayacağını, iyilerin de bunu çok iyi bildiği şu evrende umudun asla ve asla bitmemesi gerektiğini sürekli düşünemesem bile biliyordum hep. Mutlu olmak istersem dibimde bile aramamam gerektiğini 500 kilometre öteden hissettiğim bir annenin sevinç çığlıklarını ve gözyaşlarını hayal ettiğim saatler şimdi bunlar. Bu, bana hem güç verdi hem de ileride çok daha güzel şeyler olacağının habercisi oldu.Aynı zamanda bu gezegende yaşayan 7 milyar (yaklaşık) insanın kendini çok boğduğunu ve mutlu olmak için didindiklerini ve mutluluğun burunlarının diplerinden ayrılmamasını istediklerini fakat bunun çok yararsız olduğunu içini sevgi ve iyilikle doldurup hiç ismini bilmediğin bir insandan da sevinç ve huzur kapacağını söylemekten alıkoyamıyorum kendimi. Mutluluk hep umutla eş değer, umut bize hüzün getirmez, umut bizi kısıtlamaz, umut etmek bizi hep güzel günlere götürür. Nice güneşli, bol ışıklı günlere! İyi düşünmeler, iyi okumalar.
                                                                                                                 Büşra ÖNDAR