07/10/2016

Onun için neler yaptığını o bilmezken, kendi dalganda boğulurken, neler yapabileceğini düşünmek, her şeyiyle göze almak, göze almayı istemek bu saatten sonra zorlaşıyor. Büyük harflerini sığdırdığın yutkunmalarına artık dayanamayıp gereği yok diyebiliyorsun bir müddetten sonra. Hiçbir şey onun elini tutup bu lanet dünyaya karşı koymakla kalmıyor, ona da karşı koyman gerekiyor, değerinin olmadığını hissettiğin andan sonra... Diyorsun ki hadi çabalayayım bir şey yapmalıyım ki değer kazanayım... Olmuyor kendi tırnaklarını kendi elini batırdığın zaman... Aç kapıyı bile diyemiyorsun ağlayarak. Çünkü karşılaşacağın yüzden emin değilsin. Üzgünüm bile diyemiyorsun. Üzgünsün ama üzgün olmanın anlamı yokmuş gibi hissedip kendi cehenneminde yanmaya başlıyorsun.
Kendi canının yarısı elinden kayıyormuş gibi... Tutacaksın onu bunu sen biliyorsun fakat ya elin kanarsa?
                                                                                                         Büşra ÖNDAR