SENELER

Sımsıkı sarılabileceğim bir akşam olurdu kim bilir. Tüm yıldızları yakaladığım bir akşam... Kırıklıkları giderdiğimiz, cevaplarını bulduğumuz bir akşam olurdu... Kim bilir?

Yüzü solgundu en son gördüğümde. Seneler doldurmuştu göz bebeklerindeki ışıltıyı. Hayat hep acımasız derdi bana hep. Dediği de olmuştu zaten: en büyük acılardan olan dostsuz bıraktı beni. Hiç değişmeyen tek şey o vursam uçacak dediğim zayıflığıydı. Çok düşünüyorsun derdim galiba da ondan çok düşünür kendi kendine kederlenirdi. Çok da yemezdi zaten. Vurdumduymaz tavrı da vardı bir yandan. Sanırım beni kandırmak için kullandığı gizli bir silahtı. Saçma sapan şeylere güler, saçma sapan şeylerden konu çıkartırdık. Yollar bize kısa, cümlelerimiz hep uzundu...
Yorgundu en son gördüğümde. Uzun uzun baktı yolun karşısından bana. Sanırım seneler sonra benim gibi göz bozukluğu çıkmıştı. Çıkartamadı bir an, çünkü hiç değişmemiştim. Belki de erkek kardeşim diyebileceğim tek insan çok değiştiğini fark ettim o gün ben de. Karar vermiştim zaten seneler önce unutmayı, yüreğim sızlaya sızlaya. Biraz da nefret ede ede, çünkü çabuk unutulmuştum. Her şey, herkes çabuk unutulmuştu. Belki son gördüğümde o gün, yolunu değiştirmeseydi eğer, kalbini kazanacağım ve kolay bırakmayacağım bir dostum olacaktı. Yaklaştığında yüzünü çevirip, yolunu değiştirmeseydi eğer...
Sımsıkı sarılabileceğim bir akşam olurdu kim bilir. Tüm yıldızları yakaladığım bir akşam... Kırıklıkları giderdiğimiz, cevaplarını bulduğumuz bir akşam olurdu... Kim bilir?
                     

                                                                                                               Büşra ÖNDAR